45 dagen Part 1

Phoe er is alweer een week om. Wat gaat de tijd snel. Ik ben nu al weer 45 dagen in Zuid-Afrika. Dat is best wel lang eigenlijk. Zo voelt het alleen helemaal niet.

Ik zal weer gaan kletsen over mijn week. Worden jullie het niet zat eigenlijk? Haha, ik nog niet ;)

Zondag gingen we met een stel naar de kerk. We werden door de Uber (waar we met zn 5ven ingepropt zaten) afgezet bij de profshop. Een plek waar we zouden worden opgehaald door L/J. We waren verteld dat de kerk om negen uur begon. Wij stonden als Nederlanders en Duitser netjes om kwart voor te wachten, zoals afgesproken. Om negen uur begonnen we ons toch af te vragen of ze nog zou komen. Soms vergeten mensen afspraken hier ook gewoon. Gelukkig kwam ze even later toch aangereden met d'r Bakkie (pick-up truck). Zowel L/J als haar dochter zagen er prachtig uit in hun kerk kleren. We kregen een hartelijke omhelzing en sprongen snel achterin. We sjeesden naar de kerk. De dienst werd gehouden achter een huis in een golfplaten gebouwtje. Dat hadden zelf nooit gevonden. We gingen snel zitten. Het was een klein kerkje maar wel mooi. Er waren drie mannen in pak die de dienst leiden. We waren duidelijk underdressed met zijn alle. Door de frisse ochtend hadden we namelijk gewoon onze vesten en truien aan. Zowel in Engels als in Xhosa werd er verteld. Ook werden we uitgenodigd om rij voor rij naar voren te komen om een 'goesting' te eten. Dat is een soort schijfje van een soort snoeppapier. Het idee was van Pasen. Tijdens de dienst werden we bedankt voor het komen. Ook werd L/J speciaal bedankt voor alles wat ze doet in de township. Daar was ik wel erg blij mee. Vaak worden wij als blanken geknuffeld, bedankt en wordt er voor ons gezongen. En niet voor de mensen die hier echt een verschil proberen te maken zoals L/J. 

Na de dienst gaf iedereen de drie mannen in pak een hand. Voor de kerk ontmoetten we deels van L/Js familie. Ook zien we nog wat bekende dames van de literacy lessen. Ook veel vreemde ontmoet en mee op de foto geweest. Daarna gingen we weer in het bakkie op naar een huisje. Er was namelijk vorige week een storm die het huis flink heeft beschadigd hoorde we. Ze was het dus met steun aan het laten her bouwen. Mooi project vonden we. De volgende dag bleek het ineens een vuur geweest te zijn die t huisje verwoest had hmmm oke... van hetzelfde persoon. Nouja, in ieder geval een mooi nieuw golf platen huisje voor een gezin. Daarna gingen we naar een viering, er was iemand overleden. Ze vieren hier het leven door een hele koe te slachten. *Zie foto* Er was een mannen kant. Er was een man met een flink mes aan het inslaan op een bebloed koeien hoofd. Sorry ik kan t niet mooier maken dan het is. Ik raad je niet aan naar de foto te kijken als je het niet aankan. We liepen na een kort gesprekje door naar de vrouwen kant waar ze met een been bezig waren. Een paar kinderen kwamen een stukje vlees geven. L onze Duitse jongen die mee was vertelde dat het heerlijk smaakte. Ook zagen we hoe bier was gemaakt en we mochten het zowaar proven. In een oud kopje zat een roze goedje. Het ging de kamer rond en toen was ik aan de beurt. Een eh... bijzondere smaak was het. Het smaakte iets anders dan bier. Ook kreeg ik van een klein slokje een misselijk gevoel wat pas later op de middag weg ging. Daarna reden we langs Airport Valley, een nog armer deel in het arme deel. Heftig om de verschillen te zien in de township zelf. 

Daarna reden we naar huis... het verschil als je over de 'grens' gaat is vandaag extra zichtbaar voor mijn idee. De township uit de witte wereld in. Bizarre gewaarwording om dat te zien. Steeds meer voel en zie ik de verschillen en dringt de bizarheid van dit land tot me door. Waarom? Vraag ik me dagelijks af. 's Middags liep ik samen met mijn kamergenootje in een Kasteel (zoals ik het noem door de torentjes). Boardwalk is een winkelcentrum een stukje lopen langs het strand bij van ons vandaan. Daar hebben we met een zelf versierd yoghurt ijsje, in het zonnetje gezeten, luisterend naar live music. Wat een wereld van verschil. 's Avonds ook nog heerlijk uiteten geweest met drie stagelopers. Het restaurant heette Something Good, en Good it was. Prachtig uitzicht over een kust vol lichtjes, sterrenlucht, heerlijke pizza en er werd lekker Afrikaans tegen ons gesproken. Dat is toch zon leuk taaltje! Kan ik echt van genieten. Op de terug weg een Uber genomen want lopen was echt Not Done volgen onze ober. Ookal waren we met twee jongens. Toen we eenmaal uitstapte deed Pat de deur dicht....met Ns hand er tussen. Oehhhh dat ging even flink mis. Het was ook een heel eng gezicht. Gelukkig viel het uiteindelijk wel mee.
 

Maandag gingen M en ik naar de crèche. Geholpen met het Alfabet en later ook met het tandenpoetsprogramma. Samen met L/J gingen we de creches af. Knus met zijn tweeën, dit keer voorin 't bakkie. Brood gehaald voor de soupkitchen. En daarna naar de office. Eigenlijk was het tijd voor sport maar doordat er geen water was op school waren de kinderen naar huis gestuurd. Dat is wel even anders dan bij het vorige project. 's Avonds hadden we nog een culinair hoogstandje: gevulde aubergine uit de oven. Naast de olijven was het heel lekker! 

De rest van de week volgt binnenkort.