De eerste week

Een hele interesante, gevarieerde en vooral bijzondere week achter de rug. Deze week hebben we zowel toeristisch 'attracties' gezien als de communities (arme wijken waar Hands actief is) bezocht. Met ons team van 12 mensen is het nooit saai. We kunnen goed met elkaar over weg en hebben veel lol. 
 

Toeristische attracties
Dinsdag was het hier National Womens day. Dat betekende een vrije dag. We gingen een paar bezienswaardigheden in de buurt bezoeken. 'In de buurt' kan hier trouwens ook 3 uur van ons vandaan betekenen. We bezochten Lisbon Falls; een prachtige en koude waterval met fantastisch uitzicht. De Potholes (zie fotos moeilijk uit te leggen) het zijn een soort kloven ook weer met water. Hier was het helaas vol met mensen. Wel weer leuk om even Nederlands te horen. In mijn team bestaande uit Amerikanen, Engelsen en Chineese Duitsers praat ik gek genoeg meer Engels dan Dutch ;). Na de Potholes bezochten we mijn favoriet The Three Rondavals. Drie bijzonder gevormde bergen met een adembenemend uitzicht. Ook veel lol gehad op deze plek met de voor sommige misschien bekende 'clifhanger fotos'.  In het weekend zijn we ook 'vrij', dat wil zeggen dat we wel een programma hebben maar niet in de communities. We hebben zaterdag de Big 5 gespot. Jaaa alle 5! Het was echt onze geluksdag. Na een geweldige trip door Kruger vol met olifanten, leeuwen, zebra's, giraffe, vogels, Pumba en natuurlijk bokkies, zijn we voldaan en moe uiteten gegaan bij een geweldig Mexicaans restaurant. Op zondag bestond onze dag uit naar de kerk gaan (Hands is een Christelijke organisatie). Hierna gingen twee mensen van ons team van The Big Swing. Dat is een soort bungeejumpen van een klif. Alles is gelukkig goed afgelopen en ze hebben een geweldige tijd gehad (recent is het daar namelijk ook flink mis gegaan). Harries Pancakes was 't volgende punt op de agenda. Een pannekoekenrestaurant in Graskop, heeeeerlijke pannekoeken. Er was er zelfs een met zogenaamde Dutch Bacon pannenkoek (weet iemand wat dat inhoud?!!) Ik niet en dat vonden mijn Amerikaanse teamgenoten maar vreemd. Hierna nog wat souvenir shoppen gedaan en toen weer terug naar The Hub.

Communities *Namen zijn veranderd*
Hoewel het sightseeing heel leuk is om te doen, ben ik daar niet voor gekomen. Voor het andere deel van de week heb ik al die uren gereisd en gewerkt. Communties bezoeken is een hele bijzondere ervaring. Vooral vorig jaar toen het helemaal nieuw voor me was. Maar ook dit jaar zorgen de omgeving maar vooral de mensen voor een impact. We hebben drie communities bezocht: Siya, Funan en Zomer. Alle drie zijn heel verschillend van elkaar. Siya bestaat al een aantal jaren. Dit zorgt ervoor dat ze een goed Care Point hebben. Een Care Point is een plek waar de kinderen na school komen om te spelen en te eten. Hier werken de Care Workers. Bij Siya is er een gebouw, een mooi speelveld en een hek om het terrein voor bescherming. Kinderen zijn hier dan ook gewent aan mensen die langskomen. Dit zorgt ervoor dat ze graag met je spelen, vaak goed kunnen communiceren zowel in SiSwati als in het Engels en dat ze veel knuffelen en je handen vasthouden. We zijn hier maandag geweest. Toen hebben we met de kinderen gespeeld, gezongen, onkruid gewied, gekookt, afval opgeruimd, maar vooral gezorgd voor een leuke dag voor de mensen daar. Woensdag waren we hier weer terug om met de kinderen te spelen maar ook om op een Homevisit te gaan. We gingen met een groepje van 5 teammembers en 2 Care Workers op bezoek bij Gogo (betekent Oma in SiSwati) en haar kleinzoon. Ze woonde in een huis dat half af was, maar toch vrij vol stond met spullen. Ze vertelde over zichzelf en toen mochten we vragen stellen als we wilden. Ze had een gehandicapte zoon waar ze voor zorgde (hij was in Joburg toen wij er waren). Verder zorgde ze voor Shi*, haar kleinzoon, die een gehoorprobleem heeft waardoor zijn cijfers eronder leiden. Toen we vroegen of er nog meer Challenges (geen problemen maar uitdagingen) waren vertelde ze ons over haar andere twaalfjarige kleinzoon die haar had bezocht in november. Deze jongen heeft toen hij hier was een 6 jarig meisje verkracht. Zijn zaak is nu nog bezig en hij wordt als volwassenen berecht. 
Dit is een van de verhalen die we horen op zo'n dag. Ik ga er geen gewoonte van maken om ze te vertellen. Het voelt voor mij persoonlijk een beetje respectloos om zoiets op deze manier te vertellen. Dit verhaal was om te laten zien wat er verder in de communities gebeurt. Als je vragen hebt over dit verhaal of andere verhalen voel je vrij om 't aan mij (prive) te vragen.
De tweede communitie waar we zijn geweest Funan, was een jongere CBO (Communitie Based Organisation). Hier was een gebouwtje en een soort buiten keuken. Ook was er een speeltuintje en een hek. Een groot probleem in deze communitie is alcohol. Waar we vooral mee geholpen hebben is koken: Zoals gewoonlijk pap (witte vullende massa, niet hetzelfde als vanille vla), kool en deze keer geen kippen voeten (jaaa voeten, met nagels en boten en al) die we de vorige keer aten in Siya maar een soort jus met vlees en aardappels. Ook hebben we hier Homevisits gedaan. Dit keer in groepen van 3 met bij ons 1 Care Worker. We hoorden het verhaal van een meisje die een maand geleden ook haar moeder heeft verloren. Op de terug weg liep ze aan m'n hand met mijn pet op te grinniken met me. Daarna nog even gespeeld met de kids en toen was de dag al weer om.
De laatste Communitie is Zomer. Hier zijn we nu een keer geweest en zullen we nog twee keer gaan zien. Ze bestaan pas een jaar. Wat je heel goed merkt aan de kinderen. Contact leggen is meer een uitdaging en met elkaar omgaan vinden ze af en toe nog lastig. Ook is hier geen schaduw van een gebouw of een boom. We werden welkom geheten door zingen en dansen! Door zowel de Care Workers als de kids als stiekem een paar teamgenoten.

Kortom een geslaagde eerste week. Moe maar voldaan.